Birdən geriyə doğru.

Birdən düşərmiş Dünyaya qaranlıq.
Çünki bura düşüsəlidir.
Qaranlıq da bir işıqdır... Zəif işıq.
Sakitliyin cingiltisi... Uzaqların xəyalı.
Əslində var olanın azaldılmış dərəcəsində yox olanlar var.
Yox olanlar deyil də, heç olmuyanlar deməliydim sanki.
Çünki yox olan, nə vaxtsa varmış kimidir.
Başı dikdir.
Məni yox etdilər - deyir.
Ondan güclülərdi, deməli, var olanlar.
Bir az olandan yazırsan, bir az olub-keçəndən,
Oldu, keçdi. Bəsdi artıq.
Bu an qaranlıq çökübsə dünyana,
Sən işıqsan, zəifləmisən, yəqin.
Heç nə demirəm!
Əgər təksənsə, sən təksən.
və sən tək olduqca azalacaqsan, işıqsansa parıltını da unut, dostum.
Çünki təksən.
Qocasan və ətrafda kimsə yoxdu.
İllər bir an içində bitdi, ömür gəldi-gedir, hər şey oldu-keçdi.
Birdən olur onsuz da hər şey.
Qaranlıq da birdən çökür.
İşıq da birdən sönür.
Birdə bitən ən pis şey geri saymaqdır.
Donmuş bir göl üstündə gəzmək kimi çatır-çatır çatırdayır hər saniyə.
Və...
Birdən etibarən sən artıq dərindəsən, donursan, qaranlıqdır.
Qışdı, bu.
Ömrüvün qışıdı.

-Birdən düzəldi hər şey?

-Düzəlməyəcək. Birdən keçib artıq. İndi sıfırdı.