Nəğmeyi Ney

Bu neyin nələr söylədiyini can qulağı ilə dinlə, o, ayrılıqdan şikayət edir.
Ney özünəməxsus bir dil ilə, hal dili ilə deyir ki, məni qamışlıqdan kəsəndən bəri fəryadımdan kişi və qadınlar inləyib ağlamaqdadır. Ancaq məni dinləyən hər insan mənim nə dediyimi anlaya bilməz.
Məni anlamaq, məni duymaq üçün ayrılıq acısı çəkmiş, könlü yaralanmış bir insan istərəm ki, dərdlərimi ona danışım.
Əslindən, vətənindən ayrı düşmüş, oradan uzaqlaşmış insan orada keçirdiyi xoş zamanı axtarar, o zamanı yenidən yaşamaq istər, ayrıldığı sevgiliyə yenidən qovuşmağı arzu edər.
Mən hər məclisdə, hər toplumda inləyib-ağladım. Pis insanlarla da, yaxşı insanlarla da oturub-durdum.
Hər kəs öz anlayışına, öz zənninə görə mınim dostum oldu. Lakin heç kəs mənim könlümdəki sirləri araşdırıb öyrənmədi.
Halbuki mənim sirrim fəryadımdan uzaq deyildir. Lakin hər gözdə onu görcək nur, hər qulaqda onu eşidəcək güc yoxdur.
Tən candan, can da təndən gizli deyildir. Lakin heç kəsə canı görmək izni verilməmişdir.
Neyin bu səsi könlü yandıran bir ayrılıq, bir eşq atəşidir. Kimdə bu atəş yoxdursa, o, maddi varlığından qurtulsun, yox olsun.
Neyin səsindəki təsir, yandırma onun içinə düşən eşq atəşindəndir. Həqiqət şərabında olan, insanı məst edən hal da eşq coşqunluğundandır.
Ney sevgilisindən ayrılmış olanın yoldaşı, dostudur. Onun yanıqlı səsi bizim Haqqa qovuşmağımıza əngəl olan pərdələrimizi yırtmışdır.
Ney kimi bir zəhəri, ney kimi bir padzəhəri, ney kimi bir dostu, ney kimi bir aşiqi kim görmüşdür?!
Ney qanla dolu bir yoldan, iztirabla dolu bir yoldan, eşq yolundan bəhs etməkdədir. O, sevgi üzündən çöllərə düşən Məcnunun eşq həkayələrini anlatmaqdadır.
Bizə Haqq yolunu göstərən həqiqi eşqin məhrəmi, dostu ağlını itirmiş aşiqlərdən başqası deyildir. Danışan dilə qulaqdan başqa müştəri yoxdur.
Qəmli keçən günlərimiz uzandı və sona matnasl gecikdi. O günlər ayrılıq atəşləri ilə yoldaş oldu.
Günlər keçib-getdisə, qoy getsin. Qəm yemə, onlara de ki, "keçin-güdin, sozon getməyinizdən bizim qorxumuz yoxdur. Ey mübarək, ey pak dost! Sən qal, sən var ol!"
Haqq aşiqləri məhəbbət dəryasının balıqlarıdır. Onlar vüsal suyundan doymazlar. Buna görə də balıqdan başqa hər kəs sudan doydu, nəsibi olmayanın günü uzandıqca uzandı.
Ruhən yüksəlməmiş, xam qalmış bir insan bişmiş və kamil bir insanın halını anlamaz. Elə isə sözü qısa etmək lazımdır, vəssalam.

(c) Mövlana Cəlaləddin Rumi

Heç eyləmir

Yazacam mən də qəzəl, Rumi nəqarət eyləməz,
Ərisəm Cəhənnəmdə mumi xəcalət eyləməz.

Yalanın dadı-tamı vardır, adamı meyxoş edir,
Yığıla tonla zəhər damla həqiqət eyləməz.

Qorxuram sual verəm, donub qalar, yazıqdı,
Bu qədər düşüncəsizlikdə mələk şikayət eyləməz.

Öldürüm bekarçılıqdan bezərək bir neçə vaxt,
Bu cinayətlə ölüm vaxtı ömür bəraət eyləməz.

Yarımın təklifi çox sərtdi, deyir, dost olaq gəl,
Demə, hər qızla hər oğlanda məhəbbət eyləməz.

Axı olmaz gecənin rəngi, gecəm rəngli keçir
Gözə çəkdiyin qara rəngə sirayət eyləməz.

Ən savadlı müəllim də elə həyatın özüdür,
Uşaqlar dəcəldi, müdir dərsə nəzarət eyləməz.

Dinləyim, toxunum, baxım, iyləyim həyatı,
Susuramsa bu sükut eşqə dəlalət eyləməz,

Yazı

Yeni yazı

#3

Hər kəsin həyatında özünə belə etiraf etməkdən çəkindiyi, ya utandığı bir neçə yalan, bir neçə oğurluq, bir neçə haqsızlıq olur mütləq. Məndə də bir neçə cinayət var ki, onları xatırlamaq istəmirəm. Ən pisi isə öldürdüyüm məhkəmə sədrinin kənardan bizə baxan balaca qızını iş qutardıqdan sonra görməyim olmuşdu. Qız dəhlizin ən sonundakı sol qapının ağzında dayanıb sakitcə ağlayaraq mənə baxırdı. Bəlkə də, atasına baxırdı. Atalar güclü olur. O uşağın ağlına dözümlü ilə güclünü müqaisə etmək heç vaxt gəlməmişdi, yəqin. Hər yaxşı ata öz oğlunun gözündə ən güclü, öz qızının gözündə ən yaraşıqlı insandır. Bəs necə ola bilərdi ki, bir nəfər qara plaşlı adam onun atasına belə asanlıqla qalib gəlirdi?! O ki ən güclü idi. Amma indi yerə uzanıb xırıldaya-xırıldaya can verirdi. Bu qara plaşlınınsa əlində qanlı bir bıçaq, gözündə qanlı bir baxış və önündə qanlı bir həyat var idi.
Bu, mənim vicdanımı narahat edən tək-tük cinayətlərdən idi. Çünki qız məni tanıyırdı və susmağı üçün ona şkalad təklif edə bilməzdim. Ona yaxınlaşdım, üzünü əllərimin arasına aldım. Bərəlmiş gözlərdən iri-iri damlalar çıxırdı. Öz balaca şirin ayılı pijamalarıyla əllərimin arasında əsirdi. Alnından öpdüm və əllərimi tərs istiqamətdə burdum. Qızcığazın boynu o dəqiqə sındı və kukla kimi yerə sərildi. Sonradan öyrənmişdim ki, qızın anası iflic olub və hal-hazırda hansısa ruhi-xəstələr dispanserindədir, artıq uzun illərdir.
Yuxularımdasa balaca qız məndən qisas almırdı, məni güllələmirdi, ya da dırnaqlarımın altından dərimə taxta soxmurdu. Əksinə, biz oynayırdıq. Üçümüz. Mən, oğlum və həmin qız. Qızla oğlum çox mehriban idilər. Onun boynunu sındırdığım üçün, az qala, mənə təşəkkür edəcəkmiş kimi qucaqlayırdı məni, öpürdü. Çox qəribədir.
Bu cinayətin qarşılığında 50 min dollar pul almışdım. Bir az günah, bir az tərif, bir az da aftoritet. Artıq hər "iş yerimə" gedəndə ordakıların mənə baxışları dəyişilirdi. Bəziləri qorxurdu. Bəziləri -bunlar daha çox katibəçilər olurdular- mənə valehedici bir kişi kimi baxırdılar. Deyəsən, bir az yaraşıqlı idim. Hündürboy, enlikürək, çatmaqaş, qara kostyumlar və kəmərinin arxasında hər zaman ülgüc kimi iti bıçaq. Hərdən desert eagle.
Eynək. Bir neçə cinayətdən sonra qara S-class Mercedenz Benz. Ciddilik qadınların tilovudur, güldürmək yox.
Hər şey öz axarıyla gedirdi. Cinayətlər məni yüksəldirdi. Mən yüksəlirdim öldürdükcə. Mənə güvənirdilər müştərilərim və məndən qorxurdular müştərilərim. Mən muzdlu bir qatil idim və bütün tarxi boyu ən güvənilən və ən güvənilməz ordular məhz elə muzdlu ordular olub. Heç kəs düşünmürdü ki, qatillərin də bir şəxsiyyəti və xüsusi prinsipləri ola bilər. Mən pulla satılan biri deyildim. Mən pulla alınan biri idim. Belə deyirəm, çünki məni satan biri yoxdu başımda. Mən öz işimin ağasıyam. Mənim ofisim də yoxdu. Sadəcə ad, balaca, quru bir ad. Ünvanımı hər kəs bilirdi, lakin heç kəs dilinə gətirməzdi. telefonumu hər kəs bilirdi amma zəng etməzdilər. Qəribə bir məşhurluq zirvəsi idi bu. Boks isə sadəcə məşq idi. Son zamanlar boks məşqlərini tir məşqləri əvəz edirdi. Poliqona gedirdim tez-tez və ancaq öz silahımla atəş açırdım.
Lap uşaqlığımdan bəri güllə yarasına necə dözmək olar deyə düşünərdim. Ta ki başıma gələnə qədər. Həmin gündən sonra mən, Don Kingə və məşqçimə haqq verdim. Mən doğurdan da dözümlü idim.
Dünyanın ən dözümlü insanı belə alnından başına girən balaca bir gülləyə dözə bilməz amma.

What do you see when you close your eyes?

Gündüz mənə gecə 1-ə kimi şəhərdə olacağını demişdi. Hardasa PUB kafelərin birində yenə hansısa bir qızla əylənəcəkdi. Son zamanlar ətrafı dəyişilib. Deyəsən, dərman zad da qəbul edir. Anasının xəbəri də yoxdur yazıq oğlunun düşdüyü vəziyyətdən. Bir-iki nəfər uşağın gənc beynindən əməlli-başlı istifadə edir. Dostlarımızdan çoxu ondan artıq əllərini üzüblər. Təkcə mən qalmışam onu bu bataqlıqdan çıxartmağa çalışan. O isə durmadan deyinir, gileylənir, zamanədən şikayətlənir, içir, deyinir, söyüş söyür, içir, içir, içir. Ayıq vaxtında necə olduğunu artıq mən özüm də xatırlamıram. Hərdən heç bir ehtiyac olmadan, durduğu yerdə, səbəbsiz falan ucadan qışqıra-qışqıra söyüş söyür. Bir əlində siqaret, bir əlində pivə heç dəyişilməyən gülərüz baxışlarla aşağıya doğru sürətlə enir Gündüz.
Telefonda səsi yenə çox pis gəlirdi. "Hər şey qaydasındadı, Orxan"ı elə deyirdi ki, elə bil "yalvarıram, gəl apar məni bu murdarların əlindən" deyirdi. Bunu duymaq çətin deyildi. Axı o mənim çoxdankı dostumdur. Hər halından xəbərim var. Nə qədər də indi məni saymasa da, bir dost kimi qəbul etməsə də, mən onun bu lazımsız qürurlarının bir gün bitəcəyini bildiyim üçün yanından ayrılmırdım. Dost borcumu yerinə yetirim deyə yox, sadəcə insanlıq borcumu yerinə yetirim deyə. O yaxşı biridir. Yaxşı insandır. Olduğu yerə layiq deyil.
Bir neçə il bundan əvvəl Azərbaycanda bir qrup fəal gənc var idi ki, öz fəlsəfi təlimlərini və siyasi propagandalarını sırv gənclər üzərindən həyata keçirirdilər. Təşkilatın necə maliyələşdiyi və hər növbəti siyasi gedişin planını kimdən aldığı məlum olmasa da, öz ətrafına yetərincə ziyalı kütlə yığa bilmişdi. Bir neçə beyinyuma "əməliyyatı" və anti-imperialist nitqləri ilə içində cuzi etiraz qığılcımı olan hər yeniyetmə gəncliyini burda qurban verməyə hazır vəziyyətə gəlirdi. Analitik düşüncəsizlik onları uçuruma aparan tək səbəb idi. Bir qədər pafos, bir qədər əyləncə, bir qədər protest, bir qədər də sərbəstlik. Üstündən 7-8 il ötdükdən sonra naməlum səbəblərdən ötrü bu təşkilat dağılmışdı. Havada asılı qalan həmin nəsil gənc kütlə isə özlərini tam qarşı olduqları məkanlarda tapmışdılar.
"İnsan nəyə qarşı radikaldırsa orada ölür"
Əlbəttə, aralarından bir neçə nəfər də mənfiyə doğru çox dəyişilmişdi, amma Gündüz kimisi olmamışdı.
Hal-haızrda harada olduğunu bilmirəm. Zəng edirəm də telefonuna zəng çatmır. Bilmirəm bunun axırı necə olacaq, amma bircə onu bilirəm ki, bəzi dəyərlər var ki, onların üstündən heç bir vatx xətt çəkmək olmaz. Dostluq, ailə, sevgi kimi dəyərlər, məsələn. Biz yalnız sevdiklərimiz üçün can yandırırıq. Sevdiklərimiz isə ancaq tanıdığımız insanlardan ibarət olmalıdır. Tanımadığımız ən günahsız körpələrin güllələnməyi, kütləvi insan yandırma koloniyaları, hər gün acından qırılan minlərlə xalqın taleyi bizi qəhərləndirmir axı. Biz ki onları tanımırıq. Bəs yanımızdakılar necə? Bəs öz ətrafımız? Onlarla hər şey qaydasındadır?
İnanmıram.
Çətin ki, bundan sonra bir də qəhrəman gələ.
Gündüzdən zəng gəldi.

Birdən geriyə doğru.

Birdən düşərmiş Dünyaya qaranlıq.
Çünki bura düşüsəlidir.
Qaranlıq da bir işıqdır... Zəif işıq.
Sakitliyin cingiltisi... Uzaqların xəyalı.
Əslində var olanın azaldılmış dərəcəsində yox olanlar var.
Yox olanlar deyil də, heç olmuyanlar deməliydim sanki.
Çünki yox olan, nə vaxtsa varmış kimidir.
Başı dikdir.
Məni yox etdilər - deyir.
Ondan güclülərdi, deməli, var olanlar.
Bir az olandan yazırsan, bir az olub-keçəndən,
Oldu, keçdi. Bəsdi artıq.
Bu an qaranlıq çökübsə dünyana,
Sən işıqsan, zəifləmisən, yəqin.
Heç nə demirəm!
Əgər təksənsə, sən təksən.
və sən tək olduqca azalacaqsan, işıqsansa parıltını da unut, dostum.
Çünki təksən.
Qocasan və ətrafda kimsə yoxdu.
İllər bir an içində bitdi, ömür gəldi-gedir, hər şey oldu-keçdi.
Birdən olur onsuz da hər şey.
Qaranlıq da birdən çökür.
İşıq da birdən sönür.
Birdə bitən ən pis şey geri saymaqdır.
Donmuş bir göl üstündə gəzmək kimi çatır-çatır çatırdayır hər saniyə.
Və...
Birdən etibarən sən artıq dərindəsən, donursan, qaranlıqdır.
Qışdı, bu.
Ömrüvün qışıdı.

-Birdən düzəldi hər şey?

-Düzəlməyəcək. Birdən keçib artıq. İndi sıfırdı.

Göstəriş

Böyüdünüzsə, ağıllandınız sayılmaz. Sayılmırsınızsa deməli ya təksəniz, ya da yoxsunuz. Yox olmaq problem deyil, amma təklik... Bu, deyəsən, faicədir.

Səsdən iraq.

Gözdən bir iraq qorxusu!
Dildən bir söz sallanır, kipriklərdən bir baxış.
Dodaqlarını bir tərəfli sürüşdürüb gülərdin,
İsti bir dəmirə toxunub geriyə çəkilən bir əl kimi çəkilərdi dodaqları məni öpdükdən sonra.
Kimsə görməsə də bizi gizli-gizli bir ağacın kölgəsində qucaqlaşıb əyləşərdik gecə vaxtı.
Susardıq ustalıqla.
Uzun-uzun susardıq. Uzanıb susanırdıq. Öpüşüb susardıq.
Nəyimə lazım idi mənim "bütün gün nə etdin?"in cavabı olan cümlələr?!
Sənin nəyinə lazım idi  ki, mən nə haqda nə fəlsəfə goplamışdım?!
Biz sadəcə gözəl bir cüt susanlar idik.
Bir ağacın kölgəsində susdunsa bir sevgilinlə, deməli evlilik də olmayacaq.
Filmlərdə bu cür olur.
Tez ölən eynəkli köklər, sonda yanan vampirlər və fahişəyə vurulan killer kimi.
Filmlər də bu cür olur.
Ağacın altında susanlar hər zaman ayrılır... Ya biri ölür,
ya biri olur, biri ölür.
Ya sən çox susursan, ya mən az danışıram.

İki lalın sevgisi filmlərdə ola bilməz.

#2

Yadıma gəlir ki, məşqlərdən birində məndən qat-qat güclü olan bir belarus idmançıya ondan qat-qat gücsüz olduğumu necəsə hiss elətdirmişdim. Rəqibimə niyə güclü görsənməliyəm ki ?! Gəlsin, parçalayım.
Parçala və hökmüranlıq et!
Düz burnunun üstünə və ardınca da gicgahlarına dalbadal endiryim iki zərbədən sonra yerə yıxılıb bir neçə dəqiqə özünə gələ bilməmişdi o. Mənimsə burnumun artıq neçənci dəfə sınmağı, sol gözümün zərbələrdən şişib bağlanmağı və potensial kəllə-beyin travması ağrılarım qələbə sevincinin yanında buxarlaşmışdılar sanki. İndi zaldakı olmayan bütün obyektivlər mənə baxır, xəyali tamaşaçılar məni alqışlayır, bikinili round manikenləri qoluma girib mənim yaralarımı öpürlər və Don King deyə bir maymaq bahalı zənci barmaqları ilə əlimi sıxıb "bravo, cavan oğlan" deyir, "çox dözümlüsən". Hər zamanki pırpız saçları uşaq vaxtı yediyim pambıqları xatırladır mənə və dünyanın bütün kanallarının kameraları qabağında bu sırtıq zəncinin saçlarını dişləməmək üçün özümü güclə saxlayıram.
"Bura bax, dözümlü adam, hər döyüş başına milyonlar qazanmaq istəyirsən?" deyir mənə.
"Dözümlünü  Güclü  ilə əvəz etmək olmaz, Mr. Don King?"
"Xeyir, olmaz. Sən güclü deyilsən. Sən dözümlüsən".
Əsəbimdən durmadan gülümsəyən bu qara şeyə var gücümlə vururam. Həmin andaca reallığa qayıdıram. Addım səslərinin belə əks-sədası eşidilən bomboş, köhnə kürüş bir zalda nimdaş bir rinqdə önümə bir ayı uzatmışdım. Haqqım dözümlü olmamalı idi.
Hər şey bu cür də olardı, yəqin ki. Hələliksə, bu ağ ayını xatırladan və hələ də huşsuz olan quşbeyin əzələ torbasını məşqçiləri və yanındakı bir neçə nəfər sürüyüb rinqdən kənara çıxartmışdılar. Məşqiçim mənə yaxınlaşıb "Çöx dözümlüsən, əclaf" deyib yıxılacağımdan ehtiyat edirmiş kimi məni qucaqlamışdı.
Dözümlünü  güclü ilə əvəz etmək yəni bu qədər çətin məsələdir? "Kim bu ayıya 8 raund dözə bilər?" yarışında yox, "Kim qazanar?" və ya "Kim Güclüdür?" və ya "Yalnız Güclülər ayıq qalacaq"  şaousunda olmalıydıq axı. Axı dözmək demək, dözüləsi şeylər yaşamaq deməkdir. Dözmək, olanlara baş əyməkdir və ya dözmək dindarlıqdır. Bəlkə də qorxaqlıqdır dözmək, ya da bütün faicələri qəbul etməkdir. Mənim üçün isə, dözümlü olmaq gücsüz olmaq anlamına gələn bir söz kimi səslənirdi. Mən dözümlü yox, güclü olmaq istəyirdim.
Qısası ən çıxılmaz vəziyyətlərimin strategiyası idi boks. Çılpaq əllə endirilən zərbələr hər zaman daha çox ürəyimcə olardı. Birbaşa sümüyə təmas. Yumruqlarım neçə almacıq sümüyü sındırıb, yadımdan çıxıba artıq. Bir boksçunun üz nahiyəsindən eyni yerə dalbadal 7-8 yumruq endirməsi kimi ağrı verən heç nə yoxdur. Yıxıb yerə üstündə oturursan və vurursan, vurursan və vurursan, vurursan. Çart-çart eliyənə qədər vurursan, üzünün forması dəyişənə qədər, ya da hər üzünə vurduqca ağzından burnundan fışqıran qan bəlğəmli hala gələnə qədər. Heç bir insan buna dözə bilməz. Ancaq bunu edən güclüdür. İlk dəfə bu cür öldürmüşdüm. Mənə pul gətirməli olacaq məşğuliyyət, nəhayət ki, bir sənət, daha doğrusu, bir iş halına gəlmişdi. Mən boksçuluqdan yox, güclü olmaqdan pul qazanırdım.
Öldürmək istədiyimi öldürürdüm. Döymək istədiyimi döyüb öldürürdüm. Gümüş tapançalara marağım isə məni əl sümüklərimin tez-tez sınmasından xilas etdilər. Səsli-küylü silahlar heç vaxt tappıltılı yumruqların əvəzini verə bilmirdi, ancaq uzaqdan idarə olunan əzrayıl kimidi tapançalar. Onlar bəzən qurbanları uçurdub divara çırpır. Bəzən alına dəyən bir güllə gözüaçıq yola salır insanları.

Mən tapançaları təpəgözlərə oxşadıram. Onlar qorxuncdurlar. Tutan da qorxur, tuşlanan da.

Hal-hazırda başıma tuşlanan bir tapança var. Mənsə əlləri başının arxasında onların qabağında diz çökmüş vəziyyətdəyəm.

# 1

Gözlərim qaşlarımın arasına dəyən qara tapança sayəsində çəpləşib. Dəqiq yadımda deyil ki, tapançaya baxırdım, tapançanı tutan ələ, yoxsa tapançanı tutan əlin yiyəsinə.
Hər şeydən əvvəl, onu deyim ki, mən zarafat qəbul etmirəm. Hətta öz doğma oğlum mənimlə zarafat etməyə çəkinir. O hamburger yeyir və "ata, bunlar hamilə qadınları xatırladır mənə" deyir. Mənsə onun yanında da siqaret çəkirəm. Lucky Strike. Gümüş. Profesional boksla məşğul olmuşam. Deyəsən, bu məndə pis alınmırdı. Ancaq, heyif ki, yarıda saxladım məşqləri. Bir müddətdən sonra artıq pul qazanmalısan, əgər sizin evinizə daimi olaraq pul gətirən bir atanız yoxdursa. Bu ata narkoman, sərxoş və ya avara da deyil. Sadəcə birdən-birə iflic olub və ayaqları tutulub. Siz qürurlu və şərəflisinizsə, işləyəcəksiniz. Nə? Savadsıznız. Bacarıqsızsınız.
İş, iş, iş... Sonda bezib dalaşacaqsınız müdirlə, əgər siz zarafat qəbul etməyən şərəfli bir boksçusunuzsa.
İlk 30 ilin ən yadda qalan günü evləndiyiniz gündür. İlk 30 ilin ən yadda qalan günü bakirəliyinizi itirdiyiniz gündür. İlk 30 ilin ən yadda qalan günü ata olduğunuz gündür və nəhayət ilk 30 ilin ən yadda qalan günü arvadınızın dostunuzla birgə qaçdığı gündür.
Güclüsünüz. Atanız iflicdir. Oğlunuz var. Acdır. Güclüsünüz.
Və siz burda - cinayətkarlığın gizli xəzinəsində bir yerlərdəsiniz. Bu şəhərdə. Günahlar şəhərində. Hər kəsin bir gizlin cinayətinin olduğu şəhərdə. Ağ görünən qaraların, varlı görünən simiclərin, güclü görünən qorxaqların və haqlı görünən yalançıların vətənində iflic atanız və körpə oğlunuzla iki otaqlı bir mənzildə öz medallarınızın, diplomlarınızın qarşısında dayanıb ucuz pivələrdən içirsiniz. Ağlınıza cinayətkar olmaq gəlməzmi? Gələr.
Mən cinayətkaram. Ağlıma cinayətkar olmaq fikri gələndən bəri cinayətkaram. Silahım da var. Yalançı deyil, əsl desert eagle. Gümüşü rəngdə. Bunu mənə hədiyyə etmişdilər. İlk öldürdüyüm 3 nəfərdən biri. Boynuna kəsici ip keçirdib ipi var gücünlə sıxdıqca o xırıldayır. Gözləri bərəlir. Həmin anda insan elə bir vəziyyətdə olur ki, həyəcandan heç nə fikirləşmək mümkün deyil. Yalnız qorxu və həyəcan. Ölür və əlləri onu boğan, ya da boğazını kəsən ipdən başqa heç nədən yapışa bilmir. Dizləri boşalır. Ayaqları uzanır-yığılır tez-tez. Qan beyninə işləməməyə başlayır. Hava nəfəs borularından süzülmür.  Nəhayət "pıx, kıx"  eliyib ölür. Rest in peace.
Sən işin öhdəsindən gəldin. Yenicə şirkət açmış bu cavanı evində sakit oturduğu yerdə öldürdün. Ondan əvvəl cangüdənlərini, ondan əvvəl itlərini, ondan əvvəlsə ilahi ədalətə olan inamıvı. Öldürməmişdən əvvəl siqaret çəkirsən, öldürdükdən sonra vicdan əzabı. Bir siqaretlə bir parça vicdan həyatla ölüm arasındakı boşluğu doldurur.
Pul alırsınız əvəzində. Çoxlu pul alırsınız. Sonra bir neçə varlanmağa meyilli insan daha öldürürsünüz və iki otaqlı evinizi dörd otaqlısı ilə dəyişəcək qədər çoxlu pulunuz olur. Oğlunuz böyüməyə başlayır və siz onun necə böyüdüyünü qanlı baxışlarla izləyirsiniz. Onun boğazından bu gün benzindoldurma məntəqəsinin müdirinin qanı keçdi. Bu gün sizin oğlunuz bir taksi dayanacağının başçısının kəsilmiş penis qızartmasını yedi. Bu gün oğlunuz dörd tərəfi çin restorantlarıyla əhatəli olan küçənin uzuc brazilyalı və çinli fahişələrlərinin  südlərini əmdi. Belə-belə körpəniz böyüdü. Ata olmaq çətindir, razıyam.
Siz öldürdükcə qəddarlaşırsınız. Qaşlarınız bir az da çatılır, üzünüz bir az da saqqallanır, burnuvuzun kənarlarındakı qırışlar bir az da dərinləşir, geyiminiz qaralır, bıcağınız itiləşir, dostlarınız azalır və yox olur, ən sonda isə kiçik mənzildə alacaqlarınız başınıza silah dayayır.