Xoş bir zəhlə

Bu qədər acı yetər. Gəl... Gəəəl...

Bəsdi bu qədər vərəqə içimi tökdüm, yetər.

Məni burax, azad eylə ruhumu Tanrı.

Pis heç bir hərəkətim də yoxdu özümdən utanım.

Mən bura özümü çəkmirəm ki, kimsə məni tanısın.

Məndə mən varam. Qalanlar ölsün hamısı.

Lazım deyil heç kim. Lazım deyil heç nə.

İnanın... Yaltaqsız da keçinərəm.

Beyindəki sözlərin yüzündən birin seçirəm.

Gündüzlər sənin olsun. Mənimdir bu gecələr.

Heç nə oxumasın deyə bir azdan çıxardacam...

şşş... Son dəfə gözümə bax.

Sizin kimi yaşıyacamsa, ömrümə sıçaram.

Sizinlə olan Cənnətdən Cəhənnəmə qaçaram.

Balaca hədəflərim yoxdu beyindən dolayı.

Kaş ki, Günəş, ya da Əzrayıl mən olaydım!

İndi qaralır hamı. İndi Ağ ev də qaralıb.

Nə qədər yığırsan? Dünyadan kimə nə qalıb?

Apokalipsis... iki il... fsyo...

Rahat olacaq sonuvuz, məncə, çox.

Fikirlərim bekarçılıqdan bezib iş axtarır.

Dözülməzdi ən xoşbəxt anlarda belə diş ağrısı.

Yaşaya bilməyənlərə çözümdü intihar.

Necə deyərlər "qonşun pisdi köç qurtar".

Sevgilin də nazlıdırsa, məncə çək onu.

Yandır eşqini. Dumanı sovur.

Gələni qovur mənim tərsliyim.

Hər yerdə səni görürəm. Görəsən, mənə nolur?

Mənə gələn "xoş" sonra məndən gedir "zəhlə" kimi.

Bundan sonra iki sətir nədən danışım?

Əvvəl hamı gəlir, sonra itir bir nəfər kimi.

Yoxolmanın vaxtı uzandıqca öyrəşmə başlayır.