Nəğme-yi Ney

Bu şeirə başlamaqçün bir az çətinlik çəkirdim.

Bu şeirə ad qoyarkən Cəlaləddindən çəkindim.

Səhrada sülənərkən azmışdım bir dəfə

Önümə çıxdı düz boyunlu, düz kürəkli bir dəvə.

Necə də xoşbəxtəm mən. Dəvəm çox orijinaldı.

Yedizdirdim, içizdirdim, tənha günlər dalda qaldı.

Yediyi qabına tüpürməzdi, amma yaman çox anqırardı.

Sadiq dəvəmdə xoşuma gəlməyən nəysə vardı.

Yemədim yedizdirdim, içmədim içizdirdim.

Özüm kirli, pinti, bitli, dəvəni çayda çimizdirdim.

Soruşdular "dəvən hanı?". Göstərəndə güldü hamı.

Dedilər "bu eşşəkdi". Elə bil ki, dondu qanım.

Qara baxışlı körpə dərviş a.k.a XAN

Həyatım bir az bataq. Qayalar mənə yataq.

Yorğandır mənə bulut. Sevgilim məni unut.

Sevgi ağ göyərçindir. Qəfəsdir ona vücud.

Düşüncə tərzi dəyiş. Aldığın dərsi dəyiş.

Düzünlə tərsi dəyiş və sonra nəbzi dəyiş

Və sonda dəyiş bircə günlük həyata baxışlarıvı.

Və sonda dəyiş bircə dəfə də olsa tanışlarıvı.

Və sonda nəfsi qat bu eqona boğ, öldür hamısın.

Və sonda şəxsiyyətləş, tarix qoy səni tanısın.

Məntiqi ardıcıllıq yoxdu. Hafiz müridiyəm.

Öyrənməli çox şeyin var. Qədim dövr mürşidiyəm.

Mövzumda time-out verdim bir az söööbət eləyim.

Mövzumda off-topic oldu, qorxma, admin özüməm.

İndidən deyim bil ki, 3-cü verse yoxdu...

ki sonda deməyəsən ki, 2-ci verse dəxilsizdi.

Ney, ney, ney, hey... Dəvəni satdım, ney aldım mən.

Səhralar dəlisiyəm, ney çalıram dolanıram.

Ey sarban, ahəstə ran, karam-e canəm mi rəvəd.

Başa düşmədin. Fəlsəfəni burda dağıdıram.